عرب و عربی ستیزی....
با عرض سلام خدمت خوانندگان محترم وبلاگ خراب آباد.مدتی پیش در وب به دنبال معنی چند بیت از اشعار حضرت حافظ که به زبان عربی گفته شده اند می گشتم اما سایت یا وبلاگی را نیافتم که به خوبی این موضوع را پوشش داده باشند و معنی روان و سلیس این ابیات را نوشته باشند.شاید خیلی از ما وقتی حافظ را باز می کنیم و به یکی از این بیت های عربی در یک شعر می رسیم چون عربی نمی دانیم از آن گذشته و به آن توجهی نمی کنیم و چه بسا معانی باریک در آن بیت نهفته باشد که درک محتوای شکرین میوه نبات کِلک لسان الغیب مرهون درک همان یک بیت باشد.تا اینکه به کتابی از آقای ولی الله درودیان برخوردم که کتابی بس گرانبهاست به نام "این کیمیای هستی" که شامل مجموعه مقالات استاد گرانمایه و فرهیخته دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی است درباره حافظ.این کتاب مطبوع که به طبع انتشارات"آیدین" رسیده است فصلی دارد با عنوان"ترجمه ی شعرهای عربی"که خود برگرفته از کتاب گرانقدر"حافظ به سعی سایه"است که در واقع تصحیح شاعر توانمند و البته موسیقی شناس آقای هوشنگ ابتهاج-حفظه الله تعالی- است از دیوان حافظ.این تصحیح را هم انتشارات "چشم و چراغ و هوش و ابتکار"چاپ کرده است و فصل مذکور در ترجمه ملمعات از جلد دوم آن است صفحات 627-639.خلاصه مصمم شدم که آن فصل کتاب را عینا با همان عنوان در وبلاگ بنویسم.اما نکته ای که همیشه ذهن مرا پریشان کرده عربی ستیزی و نفرت دیرینه ی خیلی از ما ایرانیها از زبان عربی و شاید کلا از اعراب است.لذا این پریشانی ذهن باعث شد که نخست مطلبی در این باره بنویسم و کمی چند و چون این موضوع را با خودم و شما دوستان به چالش بکشم.از دوستان و عزیران خواهش دارم حتما نظرات خودتان را در باره این نوشته که در ادامه مطلب آورده ام بنویسید.
بقیه در ادامه مطلب